Rok Miłosierdzia to usilne wołanie do Boga o miłosierdzie dla tego, kto prosi, i dla wszystkich, których, w swej modlitwie wymienia. Krucjata ma na uwadze nie tylko dziecko, ale jego matkę i ojca. Radujemy się, gdy ich serca biją miłością i w niej kształtuje się serce dziecka. Znając jednak słabość człowieka prosimy Boga o miłosierdzie dla tych rodziców, którzy dziecko ranią.

Czytaj dalej →

Miłosierdzie Boskie jest potęgą miłości, która nie ma równej. Ona odniesie ostateczne zwycięstwo. Objawił nam to Syn Boga, stając się jednym z nas, czyli Synem Człowieczym, i ukazując, że każdy człowiek jest małym, lecz potężnym regeneratorem miłości. Jeśli ta energia w nim zostanie uruchomiona, to eksplozja miłości zdumiewa jego i otoczenie. Egoizm zamyka i nie chce dopuścić do wybuchu tej miłości, bo wydaje mu się, że to koniec z nim, że on umiera. Tymczasem jest odwrotnie. Kto zgodzi się na przebicie skorupy egoizmu, ten zaczyna ubogacać otoczenie i w tym znajduje największe szczęście.

Czytaj dalej →

Prośba skierowana do Boga obejmuje ludzi odpowiedzialnych w naszej Ojczyźnie za życie każdego obywatela i wszystkich, którzy na naszej ojczystej ziemi zamieszkują. Wartością podstawową jest szacunek do życia, stąd jeden dzień w roku, jest przypomnieniem tej prawdy i każdy Polak tam, gdzie jest winien w nim dziękować za własne życie. Jeśli jest wierzący to dziękczynienie winno być skierowane do Boga. Jeśli nie ma wiary, powinien podziękować swej matce i ojcu, bo przez nich życie otrzymał. Czytaj dalej →

Ojczyzna to wielka rodzina. Jej ustrój jest tym doskonalszy, im bliższy ideału rodziny. Tak też widzi Jezus swój Kościół. On jest domem, który żyje pod okiem Boga Ojca. Jest rodziną tętniącą Jego miłością.

Katolik łatwo się odnajduje w Ojczyźnie i w Kościele, bo wie, że te dwa środowiska mogą łączyć te same cele. Rodzina jest nastawiona na przekazywanie życia i każdy, kto się nad nią pochyla, pragnie jej w tym dziele pomóc. Po narodzeniu dziecka potrzebne jest jeszcze kilka lat wychowania w rodzinie, bo ono polega na naśladowaniu ojca, matki, starszego rodzeństwa, a nawet dziadków.

Czytaj dalej →

Z Objawienia znamy dwa programy Boga. Jeden – stworzenia — obejmuje kosmos i świat duchowy. Jest on ujęty w czas, ma swój początek i swój koniec. Ziemia też została stworzona, i zmierza do całkowitej przemiany, a to będzie koniec tej formy jej egzystencji, jaką obserwujemy. Czytaj dalej →

Bóg Ojciec zadecydował, aby Jego Jednorodzony Syn stał się człowiekiem i przeszedł wszystkie etapy ludzkiego życia na ziemi, pełniąc Jego wolę. Syn wykonał to idealnie, a Ojciec prowadził Go drogą wyjątkowo wielkiego upokorzenia, przez co chciał objawić wszelkiemu stworzeniu, że miłość prawdziwa, której zależy na szczęściu innych, nie boi się upokorzenia. To szczęście jest ważniejsze niż upokorzenie. Miłość własna nienawidzi upokorzenia. Egoista widzi tylko sukcesy, a kiedy pojawia się klęska, uważa że jego życie nie ma sensu.

Czytaj dalej →

Listopad, miesiąc bliższego kontaktu ze zmarłymi. Każde ich wspomnienie jest połączone z dziękczynieniem za to, że Bóg ich stworzył i stwarza. Jeśli znamy ich dobre dzieła dziękczynienie jest większe. Jeśli wiemy, ze popełnili grzechy, wołamy o miłosierdzie Boże dla nich.

Czytaj dalej →