Krucjata jest wspól­no­tą żyją­cą Różańcem, bo uczest­ni­cy spo­ty­ka­ją się ducho­wo każ­de­go dnia roz­wa­ża­jąc jed­ną z tajem­nic Różańca. Jest to modli­twa ewan­ge­licz­na, bo kon­cen­tru­je się na dwu­dzie­stu tajem­ni­cach Dobrej Nowiny i na sło­wach „Ojcze nasz” oraz „Pozdrowienia Anielskiego”. To woła­nie do Boga razem z Matką Jezusa ma na uwa­dze tajem­ni­ce życia poczę­te­go, jest więc uczest­nic­twem w stwa­rza­niu czło­wie­ka. Dopiero w nie­bie zoba­czy­my wiel­kość tego dzie­ła. Ono ma rów­nież na uwa­dze wypro­sze­nie bło­go­sła­wień­stwa dla mat­ki i tych, któ­rzy czu­wa­ją nad poczę­tym człowiekiem.

Krucjata jest dzie­łem Matki Bożej i Jej czci­cie­li. Spotkanie z Nią ubo­ga­ca pew­ne śro­do­wi­sko, w któ­rym cho­dzi o nie­ustan­ne dosko­na­le­nie wia­ry, nadziei i miło­ści nale­żą­cych do Krucjaty. Ta modli­twa chro­ni nie tyl­ko poczę­te dzie­ci, ale i ubo­ga­ca tych, któ­rzy trwa­ją na niej. Krucjata to śro­do­wi­sko pro­mie­niu­ją­ce moc­ną wia­rą, bo codzien­ne spo­tka­nie z Matka Bożą tę wia­rę doskonali.

ks. Edward Staniek