Przerywanie cią­ży

2270 Życie ludz­kie od chwi­li poczę­cia powin­no być sza­no­wa­ne i chro­nio­ne w spo­sób abso­lut­ny. Już od pierw­szej chwi­li swe­go ist­nie­nia isto­ta ludz­ka powin­na mieć przy­zna­ne pra­wa oso­by, wśród nich nie­na­ru­szal­ne pra­wo każ­dej nie­win­nej isto­ty do życia ⁴² .

Zanim ukształ­to­wa­łem cię w łonie mat­ki, zna­łem cię, nim przy­sze­dłeś na świat, poświę­ci­łem cię (Jr 1, 5).

Nie taj­na Ci moja isto­ta,
kie­dy w ukry­ciu powsta­wa­łem, utka­ny w głę­bi zie­mi (Ps 139, 15).

2271 Kościół od począt­ku twier­dził, że jest złem moral­nym każ­de spo­wo­do­wa­ne prze­rwa­nie cią­ży. Nauczanie na ten temat nie ule­gło zmia­nie i pozo­sta­je nie­zmien­ne. Bezpośrednie prze­rwa­nie cią­ży, to zna­czy zamie­rzo­ne jako cel lub śro­dek, jest głę­bo­ko sprzecz­ne z pra­wem moralnym.

Nie będziesz zabi­jał pło­du przez prze­rwa­nie cią­ży ani nie zabi­jesz nowo naro­dzo­ne­go ⁴³ .

Bóg… Pan życia, powie­rzył ludziom wznio­słą posłu­gę strze­że­nia życia, któ­rą czło­wiek powi­nien wypeł­niać w spo­sób god­ny sie­bie. Należy więc z naj­więk­szą tro­ską ochra­niać życie od same­go jego poczę­cia; prze­rwa­nie cią­ży, jak i dzie­cio­bój­stwo są okrop­ny­mi prze­stęp­stwa­mi ⁴⁴ .

2272 Formalne współ­dzia­ła­nie w prze­ry­wa­niu cią­ży sta­no­wi poważ­ne wykro­cze­nie. Kościół nakła­da kano­nicz­ną karę eks­ko­mu­ni­ki za to prze­stęp­stwo prze­ciw życiu ludz­kie­mu. „Kto powo­du­je prze­rwa­nie cią­ży, po zaist­nie­niu skut­ku, pod­le­ga eks­ko­mu­ni­ce wią­żą­cej mocą same­go pra­wa” ⁴⁵ , „przez sam fakt popeł­nie­nia prze­stęp­stwa” ⁴⁶ , na warun­kach prze­wi­dzia­nych przez pra­wo ⁴⁷ . Kościół nie zamie­rza przez to ogra­ni­czać zakre­su miło­sier­dzia. Ukazuje cię­żar popeł­nio­nej zbrod­ni, szko­dę nie do napra­wie­nia wyrzą­dzo­ną nie­win­nie zamor­do­wa­ne­mu dziec­ku, jego rodzi­com i całe­mu społeczeństwu.

2273 Niezbywalne pra­wo do życia każ­dej nie­win­nej isto­ty ludz­kiej sta­no­wi ele­ment konsty­tu­tyw­ny spo­łe­czeń­stwa cywil­ne­go i jego prawodawstwa:

„Niezbywalne pra­wa oso­by win­ny być uzna­wa­ne i sza­no­wa­ne przez spo­łe­czeń­stwo cywil­ne i wła­dzę poli­tycz­ną. Owe pra­wa czło­wie­ka nie zale­żą ani od poszcze­gól­nych jed­no­stek, ani od rodzi­ców, ani nie są przy­wi­le­jem pocho­dzą­cym od spo­łe­czeń­stwa lub pań­stwa. Tkwią one w natu­rze ludz­kiej i są ści­śle zwią­za­ne z oso­bą na mocy aktu stwór­cze­go, od któ­re­go oso­ba bie­rze swój począ­tek. Wśród tych pod­sta­wo­wych praw nale­ży wymie­nić… pra­wo do życia i inte­gral­no­ści fizycz­nej każ­dej isto­ty ludz­kiej od chwi­li poczę­cia aż do śmier­ci” ⁴⁸ .

„W chwi­li, gdy jakieś pra­wo pozy­tyw­ne pozba­wia obro­ny pew­ną kate­go­rię istot ludz­kich, któ­rych ze swej natu­ry powin­no bro­nić, pań­stwo przez to samo negu­je rów­ność wszyst­kich wobec pra­wa. Gdy pań­stwo nie uży­wa swej wła­dzy w służ­bie praw każ­de­go oby­wa­te­la, a w szcze­gól­no­ści tego, któ­ry jest naj­słab­szy, zagro­żo­ne są pod­sta­wy pra­wo­rząd­no­ści pań­stwa… Wyrazem sza­cun­ku i opie­ki należ­nej mają­ce­mu uro­dzić się dziec­ku, począw­szy od chwi­li jego poczę­cia, powin­ny być prze­wi­dzia­ne przez pra­wo­daw­stwo odpo­wied­nie sank­cje kar­ne za każ­de dobro­wol­ne pogwał­ce­nie jego praw” ⁴⁹ .

2274 Ponieważ embrion powi­nien być uwa­ża­ny za oso­bę od chwi­li poczę­cia, powin­no się bro­nić jego inte­gral­no­ści, trosz­czyć się o nie­go i leczyć go w mia­rę moż­li­wo­ści jak każ­dą inną isto­tę ludzką.

Diagnostyka pre­na­tal­na jest moral­nie dozwo­lo­na, jeśli „sza­nu­je życie oraz inte­gral­ność embrio­nu i pło­du ludz­kie­go, dąży do jego ochro­ny albo do jego indy­wi­du­al­ne­go lecze­nia… Sprzeciwia się pra­wu moral­ne­mu wte­dy, gdy w zależ­no­ści od wyni­ków pro­wa­dzi do prze­rwa­nia cią­ży. Diagnostyka nie powin­na pocią­gać za sobą wyro­ku śmier­ci” ⁵⁰ .

2275 „Jak każ­dy zabieg medycz­ny na pacjen­cie, nale­ży uznać za dopusz­czal­ne zabie­gi na embrio­nie ludz­kim, pod warun­kiem że usza­nu­ją życie i inte­gral­ność embrio­nu, nie nara­ża­jąc go na ryzy­ko nie­pro­por­cjo­nal­nie wiel­kie; gdy są podej­mo­wa­ne w celu lecze­nia, popra­wy jego sta­nu zdro­wia lub dla rato­wa­nia zagro­żo­ne­go życia” ⁵¹ .

„Wytwarzanie embrio­nów ludz­kich po to, aby były uży­wa­ne jako «mate­riał bio­lo­gicz­ny», jest nie­mo­ral­ne” ⁵² .

„Niektóre pró­by inter­wen­cji w dzie­dzic­two chro­mo­so­mo­we lub gene­tycz­ne nie mają cha­rak­te­ru lecz­ni­cze­go, lecz zmie­rza­ją do wytwa­rza­nia istot ludz­kich o okre­ślo­nej płci lub innych wcze­śniej usta­lo­nych wła­ści­wo­ściach. Manipulacje te sprze­ci­wia­ją się rów­nież god­no­ści oso­bo­wej isto­ty ludz­kiej, jej inte­gral­no­ści i toż­sa­mo­ści” ⁵³ jedy­nej, niepowtarzalnej. 

Katechizm Kościoła Katolickiego za www.opoka.org.pl