Obrona życia dzie­ci poczę­tych w Polsce
Krucjata Modlitwy w Intencji Obrony Życia Dzieci Nienarodzonych

1. Historia lega­li­za­cji abor­cji – lata 1920–1945

• Pierwszym kra­jem na świe­cie, któ­ry zale­ga­li­zo­wał prze­ry­wa­nie cią­ży, był Związek Radziecki:

18 listo­pa­da 1920 r. – W. I. Lenin zre­ali­zo­wał swo­ją wcze­śniej­szą dyrek­ty­wę: „doma­gać się bez­wa­run­ko­we­go znie­sie­nia wszyst­kich ustaw ści­ga­ją­cych sztucz­ne poro­nie­nia” (W. Lenin, „Dzieła”, Warszawa, Książka i Wiedza, 1950, t.19, s. 321).

• Drugim przy­wód­cą, któ­ry dopro­wa­dził do lega­li­za­cji abor­cji w swo­im kra­ju był A. Hitler.

W 1933 r. hitle­row­scy usta­wo­daw­cy zezwo­li­li na zabi­ja­nie nie­na­ro­dzo­nych dzie­ci, któ­re posia­da­ły, lub mogły posia­dać wady wro­dzo­ne ale rów­no­cze­śnie zagro­zi­li suro­wy­mi sank­cja­mi zabi­ja­nie nie­na­ro­dzo­nych dzie­ci zdrowych.

II woj­na światowa:

• na tere­nach kra­jów pod­bi­tych – wypo­wiedź Martina Bormana, sze­fa kan­ce­la­rii Hitlera i „ster­ni­ka” NSDAP: „Obowiązkiem Słowian jest pra­co­wać dla nas. Płodność Słowian jest nie­po­żą­da­na. Niech uży­wa­ją pre­zer­wa­tyw albo robią skro­ban­ki – im wię­cej, tym lepiej. Oświata jest nie­bez­piecz­na”. (J. Heydecker, J. Leedb: „Trzecia Rzesza w świe­tle Norymbergii – bilans tysiąc­le­cia”, Książka i Wiedza, Warszawa, 1979, s. 391).
• W dniu 9 mar­ca 1943 r. hitle­row­ski oku­pant wydał roz­po­rzą­dze­nie (Verordnung) zezwa­la­ją­ce Polkom na nie­ogra­ni­czo­ne żad­ny­mi sank­cja­mi zabi­ja­nie nie­na­ro­dzo­nych dzie­ci i jed­no­cze­śnie pod­no­sząc karę – do kary śmier­ci włącz­nie – za zabi­cie nie­miec­kie­go nie­na­ro­dzo­ne­go dziec­ka. (William Brenman: „The abor­tion holo­caust. Today’s final solu­tion”, Landmark Press 1983, s. 34).
• Dnia 22 lip­ca 1944 roku Hitler powie­dział: „W obli­czu dużych rodzin tubyl­czej lud­no­ści jest dla nas bar­dzo korzyst­ne, jeśli dziew­czę­ta i kobie­ty mają moż­li­wie naj­wię­cej abor­cji. (…) Osobiście zastrze­lę tego idio­tę, któ­ry chciał­by wpro­wa­dzić w życie prze­pi­sy zabra­nia­ją­ce abor­cji na wschod­nich tere­nach okupowanych”.

2. Aborcja w Polsce w okre­sie komunizmu

Po zakoń­cze­niu woj­ny anu­lo­wa­no hitle­row­skie roz­po­rzą­dze­nia i przy­wró­co­no w Polsce usta­wo­daw­stwo przed­wo­jen­ne, chro­nią­ce życie poczę­tych dzieci.

27 kwiet­nia 1956 roku – Sejm PRL uchwa­la usta­wę dopusz­cza­ją­cą prze­ry­wa­nie cią­ży (Sejm wybra­ny jesz­cze w 1952 r.)

Ustawa dopro­wa­dzi­ła w krót­kim cza­sie do nie­by­wa­łe­go ludo­bój­stwa dzie­ci poczę­tych – dzi­siaj oce­nia się, że rocz­nie licz­ba zabi­ja­nych dzie­ci się­ga­ła 400 tys. do 800 tys. W Memoriale Episkopatu Polski do Rządu Polskiego z roku 1971 zawar­ta jest infor­ma­cja: „Skutkiem lega­li­za­cji sztucz­nych poro­nień jest żywio­ło­wy wzrost tego rodza­ju zabie­gów (….). W ska­li rocz­nej licz­ba sztucz­nych poro­nień wyno­si ok. milio­na, a więc tak się ma do ilo­ści żywych uro­dzeń, jak 2:1”. (Memoriału Episkopatu Polski do Rządu w spra­wie zagro­żeń bio­lo­gicz­nych i moral­nych naro­du pol­skie­go, z dnia 18 czerw­ca 1970 r., archi­wa IPN). Szacunki licz­bo­we poda­ją, że po II woj­nie świa­to­wej, w cza­sie obo­wią­zy­wa­nia tej usta­wy sta­li­now­skiej, zamor­do­wa­no w Polsce ok. 20–25 milio­nów dzieci.

3. Walka o pra­wo do życia każ­de­go dziec­ka poczętego

„Gdzie jed­nak wzmógł się grzech, tam jesz­cze obfi­ciej roz­la­ła się łaska” (Rz 5, 20)

Biskupi pol­scy alar­mo­wa­li. Kardynał Stefan Wyszyński, Prymas Polski mówił, że w Polsce pły­nie rze­ka krwi dzie­ci, któ­rym nie dano się naro­dzić; że jest to ohyd­na zbrodnia.

Ks. Kard. Karol Wojtyła uświa­da­miał, że abor­cja jest naj­bo­le­śniej­szą raną Kościoła i Narodu. Księża pod­czas reko­lek­cji wiel­ko­post­nych wzy­wa­li wier­nych do nawrócenia.

W cza­sie pierw­szej Pielgrzymki do Ojczyzny mówił do nas w Kalwarii 7 czerw­ca 1979 roku: „Jeśli mamy żyć Słowem Bożym, trze­ba nie usta­wać w modli­twie. Może to być nawet modli­twa bez słów. Niech z tego miej­sca do wszyst­kich, któ­rzy mnie słu­cha­ją, tutaj, albo gdzie­kol­wiek, prze­mó­wi pro­ste papie­skie wezwa­nie do modli­twy. A jest to wezwa­nie naj­waż­niej­sze, naj­istot­niej­sze orędzie”.

8 czerw­ca w Nowym Targu Ojciec Święty powie­dział: „I życzę, i modlę się o to sta­le, aże­by rodzi­na pol­ska dawa­ła życie, by była wier­na świę­te­mu pra­wu życia”.

To wezwa­nie papie­skie nie pozo­sta­ło bez echa.

4. Fundamentem każ­de­go pozy­tyw­ne­go dzia­ła­nia jest modlitwa

Ojciec Święty Jan Paweł II ogło­sił w 1980 roku dzień 12 paź­dzier­ni­ka jako świa­to­wy dzień modlitw w inten­cji rodzi­ny. W Polsce tego dnia roz­po­czę­ła się Krucjata Modlitwy w Intencji Obrony Życia Dzieci Nienarodzonych.

Corocznie, w uro­czy­stość Zwiastowania Pańskiego, 25 mar­ca, obcho­dzo­ny jest w Polsce Dzień Świętości Życia. W ostat­nią sobo­tę przed świę­tem Zwiastowania na Jasnej Górze w cza­sie piel­grzym­ki obroń­ców życia, roz­po­czy­na się kolej­ny rok Krucjaty Modlitwy.

5. Wezwanie Ojca Świętego Jana Pawła II do obro­ny życia

Papież Jan Paweł II pod­czas swo­jej posłu­gi wie­lo­krot­nie przy­po­mi­nał i nawo­ły­wał do obro­ny życia, zwłasz­cza nie­na­ro­dzo­nych dzie­ci. Jego ency­kli­ka Evangelium Vitae (1995) sta­ła się klu­czo­wym doku­men­tem w wal­ce o ochro­nę życia ludz­kie­go od poczę­cia aż do natu­ral­nej śmier­ci. Jego sło­wa i dzia­ła­nia mia­ły ogrom­ny wpływ na ruchy pro-life na całym świe­cie, w tym rów­nież w Polsce. „W Chrystusie Zmarłym i Zmartwychwstałym spra­wa czło­wie­ka otrzy­ma­ła już swój osta­tecz­ny wyrok: Życie zwy­cię­ży śmierć!” (Jan Paweł II, 26 lute­go 1979 r.).

6. Owoce modlitwy

Celem tej Krucjaty od same­go począt­ku była modli­twa o prze­mia­nę świa­do­mo­ści spo­łecz­nej oraz kon­kret­na inten­cja — o zmia­nę usta­wy sta­li­now­skiej z 27 kwiet­nia 1956 roku. Na tę zmia­nę trze­ba było cze­kać do roku 1993.

20 czerw­ca 1992 zawią­zu­je się Polska Federacja Ruchów Obrony Życia, zrze­sza­ją­cej obec­nie ponad 130 ruchów bro­nią­cych życia i rodziny.

7 stycz­nia 1993 roku, posło­wie soli­dar­no­ścio­wej opcji poli­tycz­nej prze­gło­so­wa­li usta­wę o pla­no­wa­niu rodzi­ny i ochro­nie pło­du ludz­kie­go, co sta­ło się mimo zde­cy­do­wa­ne­go sprze­ci­wu posłów post­ko­mu­ni­stycz­nych i libe­ral­nych. Niestety, nie jest to jesz­cze usta­wa cał­ko­wi­cie wła­ści­wa, pra­wi­dło­wa, cał­ko­wi­cie zgod­na z pra­wem Bożym, bowiem pozwa­la zabi­jać dzie­ci w trzech wypad­kach: gdy dziec­ko w łonie mat­ki roz­wi­ja się w spo­sób nie­pra­wi­dło­wy (jest cho­re), gdy zagra­ża życiu mat­ki i gdy zosta­ło poczę­te w wyni­ku gwałtu.

W tej chwi­li legal­nych (czy­li w wyni­ku moż­li­wo­ści zasto­so­wa­nia tych wyjąt­ków) prze­rwań cią­ży w Polsce jest ok. 100 każ­de­go roku. Oczywiście, są wyko­ny­wa­ne zabie­gi nie­le­gal­ne, według naukow­ców moż­na oce­nić ich licz­bę na ok. sie­dem do kil­ku­na­stu tysię­cy rocznie.

Jednak w dzie­le obro­ny życia dzie­ci poczę­tych nie wol­no spo­cząć, bowiem siły zła nie usta­ją. W pol­skim par­la­men­cie już kil­ka dni po wygra­niu wybo­rów pre­zy­denc­kich przez post­ko­mu­ni­stę A. Kwaśniewskiego, 14 grud­nia 1995 r. post­ko­mu­ni­stycz­ni posło­wie wystą­pi­li z ini­cja­ty­wą nowe­li­za­cji usta­wy z 7 stycz­nia 1993 roku mają­cej na celu wpro­wa­dze­nie zmia­ny dopusz­cza­ją­cej moż­li­wość zabi­ja­nia poczę­tych dzie­ci, gdy „kobie­ta cię­żar­na znaj­du­je się w cięż­kich warun­kach życio­wych lub trud­nej sytu­acji oso­bi­stej”. Tę zbrod­ni­czą nowe­li­za­cję przy­jął Sejm następ­nej kaden­cji, po wygra­nych wybo­rach przez post­ko­mu­ni­stów. Podpisał ją 20 listo­pa­da 1996 r. pre­zy­dent A. Kwaśniewski. Jednak Trybunał Konstytucyjny uznał ją za sprzecz­ną z Konstytucją RP i decy­zją z 28 maja 1997 roku przy­wró­cił poczę­tym dzie­ciom praw­ną ochro­nę życia.

W 2006 roku poja­wi­ła się moż­li­wość wpi­sa­nia do Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej pra­wa chro­nią­ce­go życie każ­de­go czło­wie­ka od momen­tu poczę­cia do natu­ral­nej śmier­ci. Niestety, w wyni­ku nie­zro­zu­mia­łych przez nas zacho­wań nie­któ­rych posłów, ta zmia­na nie nastą­pi­ła. Z nadzie­ją modli­li­śmy się dalej.

Trwaliśmy w ufnym dzięk­czy­nie­niu i podej­mo­wa­li­śmy dodat­ko­we modli­twy zwią­za­ne z dłu­go ocze­ki­wa­nym orze­cze­niem Trybunału Konstytucyjnego w spra­wie abor­cji euge­nicz­nej. We wspo­mnie­nie litur­gicz­ne św. Jana Pawła II, 22 paź­dzier­ni­ka 2020 r., Trybunał Konstytucyjny stwier­dził, że prze­pi­sy praw­ne dotych­czas dopusz­cza­ją­ce prze­pro­wa­dza­nie abor­cji na dzie­ciach nie­na­ro­dzo­nych podej­rza­nych o nie­peł­no­spraw­ność są nie­zgod­ne z pol­ską Konstytucją. W uza­sad­nie­niu orze­cze­nia czy­ta­my m.in.: „Dziecko jesz­cze nie­uro­dzo­ne, jako isto­ta ludz­ka — czło­wiek, któ­re­mu przy­słu­gu­je przy­ro­dzo­na i nie­zby­wal­na god­ność, jest pod­mio­tem mają­cym pra­wo do życia, zaś sys­tem praw­ny — zgod­nie z art. 38 Konstytucji — musi gwa­ran­to­wać nale­ży­tą ochro­nę temu cen­tral­ne­mu dobru, bez któ­re­go owa pod­mio­to­wość zosta­ła­by prze­kre­ślo­na”.

W wyni­ku tego orze­cze­nia TK został osią­gnię­ty jeden z celów bła­gal­nych naszej modli­tew­nej Krucjaty, ale jesz­cze nie do koń­ca. W 2021 r. byli­śmy świad­ka­mi, że bra­ku­je odwa­gi posłom, aby to orze­cze­nie zosta­ło wpro­wa­dzo­ne do obo­wią­zu­ją­cych ustaw. Musimy się modlić o pra­wość sumień dla poli­ty­ków w Polsce, ale proś­by nasze posze­rza­my o modli­twę bła­gal­ną o wpro­wa­dze­nie we wszyst­kich kra­jach świa­ta praw­nej ochro­ny życia każ­de­go czło­wie­ka od poczę­cia do natu­ral­nej śmier­ci. Mamy bowiem świa­do­mość fali demo­ra­li­za­cji sze­rzą­cej się w świe­cie i wywie­ra­nia naci­sków przez libe­ral­ne par­la­men­ty i rzą­dy innych kra­jów na rzą­dzą­cych w Polsce. W ten spo­sób włą­czy­my się w reali­za­cję proś­by św. Jana Pawła II z ency­kli­ki „Evangelium vitae”: „Pilnie potrzeb­na jest wiel­ka modli­twa za życie, prze­ni­ka­ją­ca cały świat” [EV, 100].

7. Modlitwa i obro­na pra­wa do życia nadzie­ją dla całe­go świata.

Ojciec Święty Benedykt XVI w dniu 27 maja 2006 roku poświę­cił kapli­cę wie­czy­stej ado­ra­cji Najświętszego Sakramentu w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach.

Obrońcy życia z Krakowa — już następ­ne­go dnia po wizy­cie Benedykta XVI — pod­ję­li ini­cja­ty­wę, by obroń­cy życia każ­de­go dnia modli­li się w inten­cji całe­go świa­ta o prze­mia­nę ludz­kich sumień, o zmia­nę pra­wo­daw­stwa w każ­dym kra­ju świa­ta. aby nie ogra­ni­czać się w swo­jej modli­twie tyl­ko do Polski. Bo Polska sama się nie obro­ni. Już wte­dy to odczu­li­śmy — zna­ne są fak­ty upo­mi­na­nia Polski za brak „pra­wa” kobiet do abor­cji. Upomina Polskę Rada Europy, upo­mi­na nawet ONZ. Te pato­lo­gicz­ne sytu­acje moż­na zmie­nić tyl­ko przez zmia­nę świa­do­mo­ści na całym świecie.

Postanowiliśmy, że 2 oso­by będą podej­mo­wać ado­ra­cję przed Najświętszym Sakramentem przez 1 godzi­nę, każ­de­go dnia.

5–8 paź­dzier­ni­ka 2006 r. — Pierwszy Światowy Kongres Modlitwy w obro­nie życia w Fatimy.

24 mar­ca 2007 r. roz­po­czę­ła się taka Krucjata Modlitwy w Pradze, w Czechach, a 6 maja 2007 r. w Kijowie na Ukrainie.

W wie­lu kra­jach roz­wi­ja się modli­twa Duchowej Adopcji. Dlatego mamy nie­złom­ną nadzie­ję, że Pan Bóg w swo­jej mocy prze­mie­ni i ura­tu­je świat. Dlatego podej­muj­my wiel­ką modli­twę do Boga, Ojca wszel­kie­go życia, aby życie każ­de­go czło­wie­ka, od momen­tu poczę­cia do natu­ral­nej śmier­ci, zawsze było trak­to­wa­ne jako świę­te i nie­na­ru­szal­ne. Bo modli­twa jest fun­da­men­tem każ­de­go pozy­tyw­ne­go dzia­ła­nia. A jaka musi być? — po inży­nier­sku chciał­bym krót­ko stwier­dzić, że kola­na muszą zaboleć.

11–13 paź­dzier­ni­ka 2007 r. — Drugi Światowy Kongres Modlitwy w obro­nie życia w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. 13 paź­dzier­ni­ka 2007 r., w dzie­więć­dzie­sią­tą rocz­ni­cę Objawień Fatimskich, w Światowym Centrum Kultu Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach roz­po­czę­ła się Światowa Krucjata Modlitwy w inten­cji obro­ny życia czło­wie­ka – Word Prayer for life.

Corocznie, od 27 kwiet­nia 2008 roku, w wie­lu para­fiach w Polsce orga­ni­zo­wa­ny jest Dzień Przebłagania Boga za grze­chy prze­ciw­ko życiu.

Każdego roku w sobo­tę przed Uroczystością Zwiastowania Pańskiego (zasad­ni­czo 25 mar­ca, ale data może być prze­su­nię­ta, jeże­li wypa­da w Wielkim Tygodniu lub w Oktawie Wielkanocnej), na Jasnej Górze w cza­sie piel­grzym­ki obroń­ców życia, roz­po­czy­na się kolej­ny rok Krucjaty Modlitwy.

„W Chrystusie Zmarłym i Zmartwychwstałym spra­wa czło­wie­ka otrzy­ma­ła już swój osta­tecz­ny wyrok: Życie zwy­cię­ży śmierć!” (Jan Paweł II, 26 lute­go 1979 r.)

zesta­wił: Adam Kisiel

Przedstawiona histo­ria poka­zu­je, że wal­ka o życie nie­na­ro­dzo­nych dzie­ci jest trud­na i peł­na wyzwań. Jednak dzię­ki modli­twie, zaan­ga­żo­wa­niu ludzi dobrej woli oraz wspar­ciu Kościoła, moż­li­we jest budo­wa­nie świa­do­mo­ści spo­łecz­nej i wpro­wa­dza­nie zmian praw­nych, któ­re chro­nią naj­waż­niej­sze pra­wo – pra­wo do życia.